VII Koncert Niepodległości „Rok 1980″ (2015)

VII Koncert Niepodległości „Rok 1980″ (2015)

Inspiracją VII Koncertu Niepodległości w Muzeum Powstania Warszawskiego, stała się 35 rocznica wydarzeń lipca i sierpnia 1980, które przyczyniły się do przełomu politycznego i gospodarczego w Europie Środkowo Wschodniej. W repertuarze Koncertu znalazły się utwory towarzyszące Polakom przez całą dekadę lat 80-tych.

Data

11 listopada 2015 r.

Miejsce

Muzeum Powstania Warszawskiego

Czas

Godzina 20:00

O koncercie

Justyna Rodasik, Ola Turkiewicz i Grzegorz Wilk. Koncert Niepodległosci 2014. Fot. Dorota Smolarek

Inspiracją VII Koncertu Niepodległości była 35. rocznica lipca i sierpnia 1980 oraz późniejsze wydarzenia, które przyczyniły się do przełomu politycznego i gospodarczego w Europie środkowo-wschodniej. Tematem prozatorskiej narracji były nieznane losy anonimowych i zapomnianych bohaterów tamtych lat, a także słowa związane z tym okresem, jak opornik, ramka, strajk czy manifa. W trakcie spektaklu ukazaliśmy pionierską rolę strajków 1980 roku i działania opozycji antykomunistycznej, od chwili wprowadzenia stanu wojennego aż do wyborów 1989 roku. Podkreśliliśmy rolę dziedzictwa Armii Krajowej i etosu Powstania Warszawskiego, które ukształtowały patriotyzm i postawy powojennych pokoleń Polaków, bezpośrednio przyczyniając się do transformacji politycznej, nie tylko w Polsce, ale całej Europie środkowo-wschodniej. Budowanie etosu narodowego m.in. na przegranych polskich powstaniach, doprowadziło do odzyskania Niepodległości zarówno w 1918 roku, jak i 1989. Z konkluzji tej wynika stwierdzenie, że w perspektywie długoterminowej, wszystkie polskie zrywy narodowe były zwycięskie.

W repertuarze Koncertu znalazły się utwory towarzyszące Polakom przez całą dekadę lat 80-tych. Były to zarówno pieśni historyczne, które w latach osiemdziesiątych nabrały nowego znaczenia jak Rota (1908) oraz My, Pierwsza Brygada (1917), powstała w stanie wojennym pieśń kościelna Ojczyzno ma (1983), jak i piosenki z repertuaru polskich bardów: Przemysława Gintrowskiego Modlitwa o wschodzie słońca (1980) i Gdy tak siedzimy (1986), Jacka Kaczmarskiego Zbroja (1984) i Nasza klasa (1983) oraz Andrzeja Garczarka Przyjaciół nikt nie będzie mi wybierał (1981).

Uzupełnieniem repertuaru były dedykowane kompozycje współczesne La Bomba Marcina Riege i Droga marzeń Krzysztofa Kowalewskiego. Usłyszeliśmy je w oryginalnych aranżacjach tworzonych w nurcie muzyki hybrydowej – stylu muzycznym wypracowanym przez twórców Koncertu Niepodległości. Łączy on oryginalne brzmienia dawnych hymnów i pieśni wojskowych, z nowoczesnymi aranżacjami i kompozycjami instrumentalnymi, wykorzystującymi elementy klasyki, elektroniki, rocka alternatywnego i progresywnego, jazzu, poezji śpiewanej. W kompozycjach wykorzystywane są także nagrania archiwalne i odgłosy natury.

Na zakończenie Koncertu Niepodległości, publiczność zebrana w Sali pod Liberatorem, wspólnie z artystami tradycyjnie odśpiewała Mazurka Dąbrowskiego (1797).

Ekipa VII Koncertu Niepodległości „Rok 1980”: Ola Turkiewicz (śpiew, aranżacje, kompozycje), Grzegorz Wilk (śpiew), Marcin Riege (fortepian, aranżacje, kompozycje), Krzysztof Kowalewski (gitary, aranżacje, kompozycje), Robert Murakowski (trąbka), Marcin Janiszewski (akordeon), Marcin Ritter (bas, aranżacje), Przemek Kuczyński (perkusja), Wojciech Hartman (solista skrzypiec, I skrzypce), Marta Zalewska (I skrzypce); Aleksandra Nikiel (I skrzypce); Monika Kos-Nowicka (II skrzypce), Aleksandra Jarosińska (II skrzypce); Sergiusz Pinkwart (altówka); Agnieszka Zagroba-Klahs (altówka) i Marzena Masłowska (wiolonczela). Narrację Koncertu Niepodległości poprowadził aktor teatralny i filmowy Antoni Pawlicki.
Inżynier dźwięku: Kamil Bobrukiewicz
Obsługa fotograficzna: Dorota Smolarek, Juliusz Uciński, Paweł Rzeńca
Dyrektor muzyczny: Ola Turkiewicz
Korekty językowe: Elżbieta Frankiewicz
Scenariusz, reżyseria i produkcja: Jacek “Wiejski” Górski