Utwór na Koncercie Niepodległości 2010 wykonała Ola Turkiewicz. Gaude Mater Polonia to najstarszy, obok Bogurodzicy, polski utwór hymniczny. Hymn napisany został w 1253 roku przez Wincentego z Kielczy na kanonizację biskupa Stanisława ze Szczepanowa, straconego w 1079 roku z wyroku Bolesława II Śmiałego. Opiewał bohaterską postawę świętego i… cudowne zrośnięcie się, poćwiartowanych przez kata, części jego ciała. Niektórzy uważali cud ten za symbol połączenia rozdzielonych dzielnic Polski i ponownego „zrośnięcia się” ojczyzny w „jedno ciało”. W czasach ostatnich koronowanych Piastów pełnił rolę hymnu królewskiego. Wiadomo, że rycerstwo polskie zaczęło śpiewać tę pieśń po bitwach zakończonych zwycięstwem, za właśnie ostatnich Piastów. Autorem jest pochodzący z rodziny rycerskiej na Opolszczyźnie, dominikanin i kanonik krakowski Wincenty z Kielczy.
Zobacz ten utwór na portalu Śpiewnik Niepodległości
Tekst „Gaude, Mater Polonia”
Gaude, mater Polonia, / Raduj się, Matko-Polsko,
prole fecunda nobili. / w sławne potomstwo płodna!
Summi Regis magnalia / Króla królów i najwyższego Pana wielkość
laude frequenta vigili. / Uwielbiaj chwałą przynależną.
Cuius benigna gratia / Albowiem z Jego łaskawości
Stanislai Pontificis / Biskupa Stanisława męki
passionis insignia / Niezmierne, jakie on wycierpiał,
signis fulgent mirificis. / Jaśnieją cudownymi znaki.
Hic certans pro iustitia, / Potykał się za sprawiedliwość,
Regis non cedit furiae: / Przed gniewem króla nie ustąpił:
Stat pro plebis iniuria / I staje żołnierz Chrystusowy
Christi miles in acie. / Za krzywdę ludu sam do walki.
Tyranni truculentiam, / Ponieważ stale wypominał
Qui dum constanter arguit, / On okrucieństwo tyranowi,
Martyrii victoriam / Koronę zdobył męczennika,
Membratim caesus meruit. / Padł posiekany na kawałki.
Novum pandit miraculum / Niebiosa nowy cud zdziałały,
Splendor in sancto ceritus, / Bo mocą swą Niebieski Lekarz
Redintegrat corpusculum / Poćwiartowane jego ciało
Sparsum caelestis medicus. / Przedziwne znowu w jedno złączył.
Sic Stanislaus pontifex / Tak to Stanisław biskup przeszedł
Transit ad caeli curiam, / W przybytki Króla niebieskiego,
Ut apud Deum opifex / Aby u Boga Stworzyciela
Nobis imploret veniam. / Nam wyjednać przebaczenie.
Poscentes eius merita, / Gdy kto dla zasług jego prosi,
Salutis dona referunt: / Wnet otrzymuje zbawcze dary:
Morte praeventi subita / Ci, co pomarli nagłą śmiercią,
Ad vitae potum redeunt. / Do życia znowu powracają.
Cuius ad tactum anuli / Choroby wszelkie pod dotknięciem
Morbi fugantur turgidi: / Pierścienia jego uciekają,
Ad locum sancti tumuli / Przy jego świętym grobie zdrowie
Multi curantur languidi. / Niemocnych wielu odzyskuje.
Surdis auditus redditur, / Słuch głuchym bywa przywrócony
Claudis gressus officum, / A chromy kroki stawia raźno,
Mutorum lingua solvitur / Niemowom język się rozwiązał,
Et fugatur daemonium. / W popłochu szatan precz ucieka.
Ergo, felix Cracovia, / A przeto szczęsny ty, Krakowie,
Sacro dotata corpore / Uposażony świętym ciałem,
Deum, qui fecit omnia, / Błogosław po wsze czasy Boga,
Benedic omni tempore. / Który z niczego wszystko stworzył.
Sit Trinitati gloria, / Niech Trójcy Przenajświętszej zabrzmi
Laus, honor, iubilatio: / Cześć, chwała, sława, uwielbienie,
De Martyris victoria / A nam tryumfy męczennika
Sit nobis exsultatio. / Niech wyjednają radość wieczną.
Amen / Amen