Kompozycje twórców Koncertu Niepodległości oraz Projektu Arboretum, nie mieszczą się już w jednoznacznej interpretacji i trudno jest przyporządkować je konkretnemu gatunkowi muzycznemu. Efektem siedmiu lat współpracy muzyków jest wypracowanie własnego stylu, który określili muzyką hybrydową.
Kompozycje i aranżacje twórców Koncertu Niepodległości i Projektu Arboretum nie mieszczą się w jednoznacznej interpretacji i trudno jest przyporządkować je konkretnemu gatunkowi muzycznemu. Efektem wieloletniej współpracy muzyków jest wypracowanie własnego stylu, który określili muzyką hybrydową. Pojęcie hybrydy staje się coraz bardziej popularne, oznacza coś, co składa się z różnych elementów, często niepasujących do siebie. Powstający w ramach projektów repertuar inspirowany jest twórczością patriotyczną, dziedzictwem kulturowym i krajobrazowym, ale nie stanowi to sztywnych ram kompozycji.
Istotą tego niekomercyjnego stylu muzycznego jest połączenie kilku nurtów w jednym utworze. Do budowania kompozycji hybrydowych wykorzystywane są m.in. jazz, rock, blues, poezja śpiewana, muzyka etniczna, klasyczna, elektroniczna i klubowa. O różnorodności tego stylu dobitnie świadczą inspiracje polonezem i tangiem z jednej strony oraz nawiązania do muzyki techno-house, reggae i punk-rocka, poezji śpiewanej i pieśni tradycyjnych z drugiej. W kompozycjach i aranżacjach wykorzystywane są także odgłosy natury, cywilizacji a także nagrania archiwalne, jak m.in. wypowiedzi postaci historycznych: papieża Jana Pawła II, gen. Władysława Andersa, prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego czy też komunikat o wprowadzeniu stanu wojennego odczytany przez gen. W. Jaruzelskiego.
Fundamentami kompozycji, przejmującymi często role partii solowych, stają się wiernie odtwarzane utwory, np. dawne, ludowe i obrzędowe, poezja śpiewana, ale także oryginalne odgłosy natury i inne, określane cytatami. Wykorzystywane cytaty pełnią rolę części, które określają temat, charakter i tempo utworu. Są one oplatane partiami wokalnymi, klasycznymi i elektronicznymi intermezzami, suitami gitarowymi czy fortepianowymi, które spajają całość przejmując prowadzenie. Większość z tych partii i cytatów samodzielnie stanowić by mogła odrębne utwory muzyczne. Inspiracją do powstania muzyki hybrydowej była między innymi twórczość Richarda Wagnera i Henryka Mikołaja Góreckiego, czy takich ikon jazzu jak Ella Fitzgerald, Miles Davis, Dizzy Gillespie. Twórcy ci często używali tzw. „cytatów” muzycznych, pochodzących z różnych nurtów, czy twórczości etnicznej, wbudowując je w nowe kompozycje lub własne interpretacje.
W instrumentalizacji wykorzystywane są zarówno współczesne instrumenty muzyczne, jak i tradycyjne, etniczne, dawne lub nietypowe. Trzon instrumentarium stanowi jazzowa sekcja rytmiczna (pianino, gitara, perkusja, bas), która często wspomagana jest sekcją smyczkową i instrumentami elektronicznymi.
Muzyczny temat, narracja i akompaniament łączą się w różnych nurtach, tworząc hybrydową, spójną całość, pomimo różnorodności części składowych utworów. Przejścia pomiędzy poszczególnymi partiami mogą być zarówno subtelne jak i dynamiczne.
Hybryda w heraldyce polskiej.
Herbem rodowym Leszka Czarnego była tzw. hybryda kujawska, czyli połu orzeł i połu lew. Tego samego znaku używali jako swego godła rodowego także jego bracia – Ziemomysł Inowrocławski i Władysław Łokietek oraz ich potomkowie, w tym Kazimierz Wielki. Od połowy XIV w. hybryda kujawska stała się herbem ziemskim Kujaw, a potem, w różnych odmianach barwnych 4 województw kujawskich: inowrocławskiego, brzeskiego, łęczyckiego i sieradzkiego. Hybrydy pojawiły się także w historycznym herbie ziemi liwskiej (połu niedźwiedź, połu orzeł). Z kolei w szlacheckim herbie Ruszczyc pojawia się hybryda dwuogoniastego lwa z głową strusia. Współcześnie hybryda obecna jest w herbach wielu jednostek samorządu terytorialnego, m.in. województw kujawsko-pomorskiego i łódzkiego oraz powiatów pabianickiego, inowrocławskiego, bełchatowskiego a także nakielskiego (połu czarny byk połu biały orzeł).